EEG Biofeedback: najczęściej zadawane pytania

Terapeuta przykleja małe elektrody do głowy w jednym, dwóch lub trzech miejscach za pomocą specjalnej pasty klejąco-przewodzącej oraz do płatków uszu. Montaż elektrod nie jest ani bolesny, ani uciążliwy. Trenujący nie odczuwa żadnych prądów, mrowień itp. (elektrody te zbierają tylko informacje na temat pracy mózgu)

Pasta za pomocą której montowane sa elektrody po zakończeniu sesji jest stosunkowo łatwa do usunięcia na miejscu  (wacik nasączony wodą lub mokre chusteczki). Przy użyciu dwóch zestawów komputerowych współpracujących ze sobą jest obrazowana i modulowana czynność bioelektryczna mózgu.

Trenujący na swoim monitorze/ekranie widzi grafikę (mozaiki, tunele, puzle) lub krótkie filmy, które uruchamiają się, układają itp. wtedy gdy trenujący wytwarza pożądane fale. Zasada działania EEG Biofeedback polega na wzmacnianiu fal sprzyjających koncentracji, panowaniu nad emocjami, motywacji do działania, a tłumione są fale charakterystyczne przy stresowaniu się, zaburzeniach snu, trudności w skupieniu uwagi.

Przygotowanie do treningu:

• na 1 do 2 godzin przed spotkaniem nie pić napojów energetycznych (kawa, yerba mate, napoje z wysoką zawartością cukru)
• nie być pod wpływem alkoholu, narkotyków
• nie mieć gorączki, kaszlu, trudności z oddychaniem (katar, zatkany nos)
• zapewnić sobie spokój w postaci wyłączonego/wyciszonego telefonu komórkowego

Mieć pozytywne nastawienie do zajęć , jeśli jesteś rodzicem to wspieraj swoje dziecko !!! Zajęcia, o ile jest to możliwe, najlepiej, aby odbywały się o podobnej godzinie w ciągu danego cyklu zajęć.

No i najważniejsze: nastawić się, że jest to trening czyli wymaga od nas zaangażowania, włożenia swojej energii. Z treningu na trening będzie lepiej, ale warto wiedzieć, że  ekran/program nie zrobi czegoś za nas, ale będzie pomocnym narzędziem w pracy na polepszaniem swojej koncentracji, uwagi, łatwiejszej nauce, zmniejszeniu bólu, ku… lepszemu życiu.

Interakcje z lekami

Leki z grupy uspokajających, przeciwdepresyjnych mają wpływ na obraz EEG mózgu. Dlatego ważne jest, aby poinformować o tym jaki typ leku jest aktualnie zażywany przez osobę biorącą udział w terapii.

Istnieją osobnicze cechy mózgu, które sprawiają, że na część osób szybciej lub wolniej oddziałuje ta metoda. Jest to uzależnione od neuropatyczności mózgu, wieku, rodzaju schorzenia, częstotliwości treningów. Nie jest to więc metoda, która jest dobra na wszystkie przypadłości. Wskazuje się że pomaga ok. 90 % osób. Metoda jest nieinwazyjna i bezpieczna.

Najkorzystniejsze efekty osiąga się, gdy treningi odbywają się 2-3 razy w tygodniu. Przyjmuje się, że minimalna ilość to 1 trening raz na 7-10 dni. Możliwe jest stosowanie treningu więcej niż 4 razy w tygodniu w celu intensyfikacji działań.

Nie jest rekomendowane stosowanie treningu dwa razy w ciągu dnia ze względu na konieczność zapewnienia odstępu w ćwiczeniach w postaci SNU!  w celu regeneracji mózgu i możliwości uaktywnienia  neurogenezy.

o pierwszych 2-3 treningach istotne jest zwrócenie uwagi na odczucia bezpośrednio po treningu do kilku godzin.

Zaobserwuj u siebie lub swojego dziecka: jak się ta osoba czuje? czy po zajęciach chciało jej się spać? była spokojniejsza? była pobudzona, zrelaksowana? .

To są ważne informacje z dwóch powodów: po pierwsze zainteresowanie swoimi odczuciami wspiera naszą świadomość własnego ciała, tego jak myślimy, co czujemy, a po drugie ta informacja jest cenna dla prowadzącego terapię bo daje wskazówki ( informację zwrotną) do dalszych treningów i ich ewentualnej modyfikacji.

EEG Biofeedback jest formą uczenia się, więc wymaga określonej liczby powtórzeń w odpowiednich odstępach czasowych. Pierwszych efektów można się spodziewać po około 5-6 tygodniach terapii, czyli mniej więcej 12 sesjach treningowych.

Poprawa widoczna jest w takich obszarach jak:

• regulacja rytmów dobowych (łatwiejsze zasypianie, zmniejszenie wybudzania się w nocy), zmniejszenie natarczywych myśli,
• poprawa funkcji motorycznych (poprawa jakości pisma u dzieci)
• polepszenie koncentracji, uwagi (łatwiejsze zapamiętywanie, dłuższy okres utrzymania uwagi, lepsze skupienie się np. nad lekcjami)
• obniżenie pobudzenia

Neurofeedback jest metoda nieinwazyjną. Wykorzystuje się tutaj sprzężenie zwrotne między stanem psychicznym pacjenta, a czynnością neurofizjologiczną mózgu.  U dzieci i dorosłych może być (i jest rekomendowana) jako uzupełniająca w przebiegu szeregu zaburzeń i problemów psychicznych. U dzieci mogą być stosowane równolegle w terapiach Integracji Sensorycznej, zajęciach z logopedą, treningach umiejętności społecznych Nie jest rekomendowana do łączenia z treningami stymulacji słuchowej (np. metoda Johansena, metoda Tomatisa)

W wielu ośrodkach terapeutycznych oraz szkołach z powodzeniem stosuje się protokoły EEG biofeedback u dzieci z ADD , ADHD.Metoda treningu Neurofeedback została zaliczona przez American Academy of Pediatrics  do  „poziom 1 – najlepsze wsparcie” (Level 1 Best Support) jako interwencji dla zachowania uwagi i nadpobudliwości.

Trening tą metoda sprzyja kompensowaniu funkcji uszkodzonych neuronów. Wykorzystywana jest tu neuropatyczność tkanki nerwowej czyli zdolność do wytwarzania nowych połączeń nerwowych.

EEG biofeedback nie wyleczy dziecka,  u którego zdiagnozowano  zespól Aspergera, porażenie dziecięce, zespół Downa i inne. Będzie jednak wspierało jego rozwój poprzez trening w takich obszarach jak poprawa koncentracji, uwagi, wyciszenie, uspokojenie.

Nie, nie widzę myśli, w rozumieniu tego jaką te myśli mają treść. Widzę jednak, w którym momencie dziecko dekoncentruje się, „odpływa myślami” (bo np. zaczyna myśleć o tym, że będzie grać w domu  na komputerze, czy zaczyna myśleć o jedzeniu itp.)

 To samo pytanie od osoby dorosłej, która oczywiście wie, że nie jestem w stanie „przeczytać” tego co myśli, ale jest zaskoczona, że ja widzę (na swoim ekranie w formie narastającej amplitudy fali), jak zaczyna np. ruminować (natrętnie myśleć, rozpamiętywać, analizować sytuacje aktualne lub z przeszłości)

U dzieci, które pracują nad wzrostem koncentracji pracuje się m.in. nad falą Beta. Terapeuta ma możliwość ustawiania stopnia trudności treningu, tak, aby był on korzystny (stymulujący  i motywujący)  dla trenującego. W cytowanym przykładzie prośby chłopca o obniżenie belki (progu) pozwala łatwiej dziecku wykonywać dane zadanie: czyli np. na ekranie samochód jedzie cały czas i nie zatrzymuje się.

Dzieci bardzo szybko orientują się o co tu chodzi (i dobrze, bo wnikliwość jest ważną umiejętnością), Tylko, że tu chodzi o coś więcej, tak za łatwo nie może być. Istotne jest tak dobrać obciążenie, aby stymulowało trening, uwzględniając wiek, potrzeby, umiejętności, motywację osoby trenującej. Ponieważ tak samo jak na siłowni, w miarę uzyskiwania postępów, trener dokłada np. obciążenie. Ćwiczenie cały czas z tym samym oporem po prostu nie pozwoli rozwinąć w pełni siły mięśnia. Podobnie jest na siłowni umysłu – trzeba się trochę pomęczyć…